ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΑΡΛΑΓΚΑΣ / PANAGIOTIS VARLAGAS

Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

Οἱ Βουλευτὲς Ἐπικρατείας ὡς ἐν δυνάμει θεσμὸς πρωτοεμφανίσθηκαν τὸ 1963, καὶ δὴ στὸ σχέδιο ἀναθεωρήσεως τοῦ Συντάγματος 1952 ποὺ ἐκκίνησε, χωρὶς νὰ προλάβει νὰ ὁλοκληρώσει, ἡ τότε Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλῆ, τὸ ὁποῖο ἔμεινε γνωστὸ ὡς "βαθεῖα τομὴ". Ἀνέφερε σχετικῶς ἡ πρόταση ἀναθεωρήσεως τῶν 26 βουλευτῶν-ὑπουργῶν τῆς 21/2/1963:

"[Ἀναθεώρησις τ]ῆς περὶ ἐκλογῆς βουλευτῶν διατάξεως τοῦ ἄρθρου 66 ἵνα καταστῇ δυνατὴ ἡ ἀνάδειξις περιωρισμένου ποσοστοῦ βουλευτῶν, βάσει τῆς ἐκλογικῆς δυνάμεως τῶν κομμάτων, ἐξ ἰδιαιτέρων καταλόγων ὑποψηφίων, πρὸς διεύρυνσιν τοῦ κύκλου τῶν εἰσερχομένων εἰς τὴν Βουλὴν προσώπων"

(ἡ ἔμφαση δικὴ μας)

Σημαντικὸ ἐν προκειμένῳ τὸ σχετικὸ "Σχέδιον Ἀναθεωρήσεως τοῦ Συντάγματος" ποὺ ἔδωσε στὴ δημοσιότητα το 1993 ὁ καθηγητὴς Κ. Λ. Γεωργόπουλος (ἐκδ. Ἀντ. Ν. Σάκκουλα, 1993) καὶ δὴ τὸ κάτωθι:

“Εἰς τὸ ἄρθρον [66] παρεντίθεται νέα παράγραφος 2 παρέχουσα τὴν δυνατότητα ἀναδείξεως ὡρισμένων βουλευτῶν, θεωρουμένων ὡς βασικῶν στελεχῶν τῶν κομμάτων εἰς ἅ ἀνήκουν, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἀριθμοῦ ψήφων, τοὺς ὁποίους προσωπικῶς ἔλαβον. Αἱ λεπτομέρειαι τῆς ἐκλογῆς καθορισθήσονται διὰ νόμου, τοῦ ὁποίου ὅμως ἡ ἔκδοσις δὲν προβλέπεται ὡς ὑποχρεωτική.

(ἡ ἔμφαση δικὴ μας)

Συνεπῶς, ἡ ἐν τῷ βάθει ratio τῆς διατάξεως, κατὰ τὸ τότε ἀπόρρητο σχέδιο ποὺ ἔδωσε στὴ δημοσιότητα 30 χρόνια μετὰ (1963-1993) ὁ καθηγητὴς Γεωργόπουλος, ἤταν ἡ προστασία ὁρισμένων βασικῶν κομματικῶν στελεχῶν ἀπὸ τὴ σταυροδοσία, ὁ δὲ θεσμὸς ἐθεωρεῖτο ὡς δυνητικὸς/προαιρετικὸς.

Χρειάστηκε νὰ παρέλθουν 22 ἔτη και μὲ τὴν διάταξη τοῦ ἄρθρου 54, παρ. 3 τοῦ Συντάγματος (διάταξη, ἡ ὁποία παραμένει ἀπαράλλακτη ἀπὸ τὴν εἰσαγωγὴ τοῦ νέου Συντάγματος το 1975 καὶ ἐντεῦθεν), να προβλεφθεῖ ὅτι “μέρος τῆς Βουλῆς, οὐχὶ μεῖζον τοῦ ἑνὸς εἰκοστοῦ τοῦ ὅλου ἀριθμοῦ τῶν βουλευτῶν, δύναται νὰ ἐκλέγεται ἑνιαίως καθ’ ἅπασαν τὴν Ἐπικράτειαν, ἐν συναρτήσει πρὸς τὴν συνολικὴν ἐν τῇ Ἐπικρατείᾳ ἐκλογικὴν δύναμιν ἑκάστου κόμματος, ὡς νόμος ὁρίζει.” 

Σημειωτέον ὅτι ἡ διάταξη τοῦ Συντάγματος διαφέρει ἐκείνης τοῦ Κυβερνητικοῦ Σχεδίου Συντάγματος τῆς 23/12/1974 (βλ. ἀντὶ πολλῶν φῦλλο 24/12/1974 ἐφημερίδας “Mακεδονία”, σελ. 6 επ.), τό ὁποῖο στὸ ἄρθρον 54ον, παρ. 3, εδ. α’ αὐτοῦ προέβλεπε ὅτι “[μ]έρος τῆς Βουλῆς, οὐχὶν ἔλασσον τῶν δέκα, οὐδὲ μεῖζον τῶν εἴκοσι βουλευτῶν, δύναται νὰ ἐκλέγεται ἑνιαίως καθ’ ἅπασαν τὴν Ἐπικράτειαν, ὡς νόμος θέλει ὁρίσει, συναρτήσει πρὸς τὴν συνολικὴν ἐν τῇ Ἐπικρατείᾳ ἐκλογικὴν δύναμιν ἑκάστου κόμματος”. Οἱ ἀλλαγὲς δηλαδή, οἱ ὁποίες ἐπισυνέβησαν μεταξύ τῆς δημοσιεύσεως τοῦ Κυβερνητικοῦ Σχεδίου Συντάγματος στὶς 23/12/1974 καὶ τῆς τελικῶς ψηφισθεῖσης διατάξεως τοῦ Συντάγματος συνίστανται στὰ ἐξῆς:

1) Ἀφαιρέθηκε ἡ πρόβλεψη περὶ ἐλαχίστου ἀριθμοῦ βουλευτῶν Ἐπικρατείας (10 στὸ Κυβερνητικὸ Σχέδιο), ὅπερ σημαίνει ὅτι με ἁπλὴ νομοθετική ῥύθμιση δύναται ὁ θεσμὸς νὰ καταργηθῇ (πρβλ. και "δύναται") ἤ νὰ ἀπισχνασθῇ διὰ τοῦ περιορισμοῦ του σὲ λ.χ. 2-3 βουλευτὲς και 

2) Τὸ ἀνώτατο ὅριο περιορίσθηκε στὸ 1/20 τοῦ ὅλου ἀριθμοῦ τῶν βουλευτῶν, δηλ. στοὺς 15 σὲ Βουλὴ 300 βουλευτῶν, ἐνῶ μὲ τὸ ἀρχικὸ σχέδιο τὸ ἀνώτατο ὅριο ἦταν 20 βουλευτὲς. 

Οὐσιαστικὰ δηλ. ἡ συνταγματικὴ θέσμιση τῶν βουλευτῶν Ἐπικρατείας, ὄπως τελικῶς ἔγινε, πέραν τοῦ κύρους καὶ τῆς διαχρονικῆς φύσεως ποὺ τοὺς προσέδωσε ἡ συνταγματικὴ περιωπὴ ποὺ περιεβλήθησαν, ἀπὸ πρακτικῆς σκοπιᾶς μᾶλλον λειτουργεῖ ὡς δικλείδα ἀσφαλείας ἀπέναντι στην τυχὸν θέσπιση ἁπλῆς ἐκλογικῆς νομοθεσίας ποὺ θὰ αὔξανε ὑπέρμετρα τὸν ἀριθμὸ τῶν βουλευτῶν ποὺ δὲν θὰ ἐκλέγονταν ἀπὸ ἐκλογικὲς περιφέρειες (φαντασθεῖτε π.χ. 100 βουλευτὲς Ἐπικρατεἰας και 200 βουλευτὲς ἀπὸ ἐκλογικὲς περιφέρειες - μιὰ τέτοια νομοθεσία θα ἦταν ἀντισυνταγματική), ἀκολουθῶντας δὲ τὸ πνεῦμα τῆς βαθείας τομῆς, τόσον ὁρίζοντάς τον ὡς δυνητικὸ ὅσον καὶ μὴ καθορίζοντας ἐλάχιστο ἀριθμὸ βουλευτῶν τὸν καθιστᾷ προαιρετικὸ.

Ἐνδιαφέρον παρουσιάζει πὼς νομοθετικὴ ρύθμιση μη-συνταγματικῆς περιωπῆς περὶ Βουλευτῶν Ἐπικρατείας ἴσχυε ἤδη πρὸ τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ νέου Συντάγματος τοῦ 1975, εἶχε εἰσαχθεῖ δὲ, γιὰ πρώτη φορὰ στήν Ἑλληνικὴ ἔννομη τάξη διὰ τῆς διατάξεως τοῦ ἄρθρου 2 του Ν.Δ. 65/1974 (ΦΕΚ Α’ 263/25.9.1974) τῆς Κυβερνήσεως Ἐθνικῆς Ἐνότητας τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ “Περὶ τροποποιήσεως καὶ συμπληρώσεως τοῦ ὑπ. ἀριθ. 592/1963 Β. Δ/τος “περὶ κωδικοποιήσεως τῶν ἰσχυουσῶν διατάξεων τῆς Νομοθεσίας περὶ ἐκλογῆς βουλευτῶν””,  ἡ ὁποία τροποποίησε τὴν προϊσχύουσα, λιτή διάταξη τοῦ ἄρθρου 2 παρ. 1 τοῦ κωδικοποιοῦντος τὴν νομοθεσία περὶ ἐκλογῆς βουλευτῶν Β.Δ. 592/1963 συμφώνως πρὸς τὴν ὁποία Ὁ ἀριθμὸς τῶν βουλευτικῶν ἑδρῶν καθ’ ἅπασαν τὴν Ἐπικράτειαν ὁρίζεται εἰς τριακοσίας”.

Κάνοντας ἐδῶ μιὰ παρέκβαση, σημειώνουμε ὅτι ἁπλῆ διάταξη νόμου περὶ 300 τὸν ἀριθμὸ βουλευτῶν εἰσήχθη γιὰ πρώτη φορά μὲ τὸ Β.Δ. τῆς 14/1/1956, λίγους μόλις μῆνες μετὰ τὸν διορισμὸ τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ στὴν πρωθυπουργία ἅμα τῷ θανάτῳ τοῦ Στρατάρχη Παπάγου στὶς 5/10/1955 (τὸ ἄρθρο 68 τοῦ Συντάγματος τοῦ 1952 ποὺ ἦταν τότε ἐν ἰσχὐι προέβλεπε 150-300 βουλευτές, σε ἀντίθεση πρὸς τὸ προϊσχύσαν Σύνταγμα τοῦ 1927 ποὺ προέβλεπε, στὸ ἄρθρο 36 αὐτοῦ, 200-250 βουλευτὲς). 

Μὲ τὴν διάταξη τοῦ ὡς ἄνω Ν.Δ. 65/1974 “Ὁ ἀριθμὸς τῶν βουλευτῶν καθ’ ἅπασαν τὴν Ἐπικράτειαν ὁρίζεται εἰς τριακοσίους. Ἐκ τούτων οἱ διακόσιοι ὀγδοήκοντα ὀκτὼ (288) ἐκλέγονται εἰς τὰς ἐκλογικὰς περιφερείας εἰς ἅς αἱ ἀντίστοιχοι βουλευτικαὶ ἕδραι κατανέμονται [...], οἱ δὲ ὑπόλοιποι δώδεκα (12) ἐκλέγονται ἑνιαίως εἰς ὁλόκληρον τὴν ἐπικράτειαν [...]”. Οἱ ἐκλογὲς τῆς 17ης Νοεμβρίου 1974 διεξήχθησαν μ' αὐτὴ τὴν διάταξη δηλ. μὲ τὸν θεσμὸ τῶν βουλευτῶν Ἐπικρατείας νὰ μὴν ἔχει λάβει ἀκόμα συνταγματικὴ περιωπὴ.

Ἡ διάταξη αὐτὴ ἴσχυσε μ’ αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν μορφὴ (ἐξαιρέσει τῆς “μεταγλωττίσεως” στὴ δημοτικὴ κατὰ τὴν δεκαετία τοῦ 1980, ἡ ὁποία ὅμως δὲν ἀναιρεῖ τὴν, έν ἀμφιβολίᾳ, ὑπερίσχυση τοῦ ἀρχικοῦ κειμένου), ἐπὶ 45 ἕτη καὶ 18 συναπτὲς ἐκλογικὲς ἀναμετρήσεις, μέχρι τὴν εἰσαγωγή τοῦ 4648/2019 ποὺ ἀνεβάζει τὸν ἀριθμὸ τῶν βουλευτῶν ἐπικρατείας σὲ 15, δηλ. στὸν μέγιστο συνταγματικῶς ἐπιτρεπτὸ ἀριθμὸ τους (“Ο αριθμός των βουλευτών για όλη την Επικράτεια ορίζεται σε τριακόσιους (300). Από αυτούς οι διακόσιοι ογδόντα πέντε (285) εκλέγονται στις εκλογικές περιφέρειες στις οποίες οι αντίστοιχες βουλευτικές έδρες κατανέμονται [...]. Οι υπόλοιποι δεκαπέντε (15) εκλέγονται ενιαίως σε ολόκληρη την Επικράτεια [...]”).

ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΥΞΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΕΔΡΩΝ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΑΠΟ 12 σε 15

Η αύξηση του αριθμού των βουλευτών Επικρατείας από 12 σε 15 έχει ως άμεση συνέπεια την μείωση κατά τρεις (3) των εδρών που ανήκουν στις κατ’ ιδίαν εκλογικές περιφέρειες. Οι τρείς (3) εκλογικές περιφέρειες που έχουν το μικρότερο υπόλοιπο νόμιμου πληθυσμού με βάση την απογραφή του 2011 και ως εκ τούτου χάνουν από μία έδρα εκάστη είναι

- η Α’ Αθηνών

- η Β’1 Νότιου Τομέα Αθηνών και 

- η εκλογική περιφέρεια Αχαΐας. 

Ως εκ τούτου οι έδρες των ως άνω εκλογικών περιφερειών από 14, 18 και 9 θα μειωθούν σε 13, 17 και 8 αντιστοίχως. 

Στις εκλογές του Ιουλίου 2019 η ΝΔ είχε συγκεντρώσει το 39,85% των ψήφων στην Επικράτεια, ο ΣΥΡΙΖΑ το 31,53%, το ΚΙΝΑΛ το 8,10%, το ΚΚΕ 5,30%, ενώ Ελληνική Λύση και Μέρα25 3,70% και 3,43% αντιστοίχως. Η διαίρεση του ποσοστού κάθε κόμματος με το εκλογικό μέτρο - το οποίο προέκυπτε από την διαίρεση του 100% με το 12 (ο αριθμός των βουλευτών Επικρατείας σύμφωνα με το προϊσχύσαν - από το 1974 έως και το 2019 δίκαιο), δηλ. με το 8,33%, είχε ως εξής:

• ΝΔ 4,78

• ΣΥΡΙΖΑ 3,78 

• ΚΙΝΑΛ  0,97

• ΚΚΕ 0,64

• Ελλ. Λύση 0,44

• Μέρα25 0,41

Συνεπώς, η ΝΔ έπιασε το εκλογικό μέτρο για την εκλογή τεσσάρων (4) βουλευτών Επικρατείας και ο ΣΥΡΙΖΑ αντιστοίχως τριών (3). Οι εναπομείνασες πέντε (5) έδρες Επικρατείας διανεμήθηκαν από μία σε καθένα από τα έξι (6) κοινοβουλευτικά κόμματα πλην εκείνου με το χαμηλότερο υπόλοιπο, όπερ ήταν το Μέρα25 (‘μόλις’ 0,41 του εκλογικού μέτρου). Ούτως προέκυψε η κατανομή: ΝΔ 5, ΣΥΡΙΖΑ 4, ΚΙΝΑΛ 1, ΚΚΕ 1, Ελλ.Λύση 1.

Με την αύξηση των εδρών Επικρατείας σε 15, το εκλογικό μέτρο μειώνεται από το 8,33% στο 6,67%. Έτσι, εάν στις βουλευτικές εκλογές του Ιουλίου 2019 ίσχυε ήδη ο αυξημένος αριθμός βουλευτών Επικρατείας, τότε θα είχαμε: 

• ΝΔ 5,98

• ΣΥΡΙΖΑ 4,73 

• ΚΙΝΑΛ  1,22

• ΚΚΕ 0,80

• Ελλ. Λύση 0,56

• Μέρα25 0,51

Συνεπώς, η ΝΔ θα έπιανε το εκλογικό μέτρο για την εκλογή πέντε (5) βουλευτών Επικρατείας, ο ΣΥΡΙΖΑ τεσσάρων (4) και το ΚΙΝΑΛ ενός (1). Οι εναπομείνασες πέντε (5) έδρες Επικρατείας θα διενέμεντο από μία σε καθένα από τα έξι (6) κοινοβουλευτικά κόμματα πλην εκείνου με το χαμηλότερο υπόλοιπο, όπερ θα ήταν το ΚΙΝΑΛ (‘μόλις’ 0,22 του εκλογικού μέτρου). Ούτως θα προέκυπτε η εξής κατανομή: ΝΔ 6, ΣΥΡΙΖΑ 5, ΚΙΝΑΛ 1, ΚΚΕ 1, Ελλ.Λύση 1, Μέρα25 1.

Συνακόλουθα, η ΝΔ θα είχε 1 έδρα λιγότερη να λάβει στις κατ’ ιδίαν εκλογικές περιφέρειες και το αυτό θα συνέβαινε με ΣΥΡΙΖΑ και Μέρα25.

Που θα έχανε έδρα το Μέρα25

Ούτε καν στην μεγαλύτερη εκλογική περιφέρεια της χώρας, την Β’3 Νότιου Τομέα Αθηνών, με 18 έδρες (και εκλογικό μέτρο 5,55%) δεν συγκέντρωσε τόσο υψηλό ποσοστό το Μέρα25 ώστε να εξασφαλίσει έδρα από την α’ κατανομή. Όλες τις έδρες του (και τις 9) τις πήρε μέσα από την διαδικασία των αχρησιμοποίητων υπολοίπων, και δη στις εξής περιφέρειες, μ’ αυτή τη σειρά:

1. Β’3 Νότιου Τομέα Αθηνών 4,44% 16.252 ψήφοι

2. Α' Θεσσαλονίκης 4,76% 14.410

3. Β’1 Βόρειου Τομέα Αθηνών 4,15%  13.825

4. Β’2 Δυτικού Τομέα Αθηνών 4,28% 9.445

5. Α' Αθηνών 3,84% 9.107

6. Α' Ανατολικής Αττικής 3,87%  9.029

7. Β' Θεσσαλονίκης 4,06% 7.577

8. Ηρακλείου 4,03% 6.902

9. Β' Πειραιώς 4,40% 6.479 ψήφοι

Άρα, η εκλογική περιφέρεια στην οποία θα “θυσιαζόταν” η έδρα του Μέρα25 υπέρ εκείνης του ψηφοδελτίου Επικρατείας θα ήταν η Β’ Πειραιώς. Δεν θα είχε εκλεγεί η Φωτεινή Μπακαδήμα. Η έδρα που θα περίσσευε θα πήγαινε στην Νέα Δημοκρατία που θα εξέλεγε και 3ο βουλευτή (στην 8εδρική Β’ Πειραιώς), τον 1ο επιλαχόντα, Γεώργιο Βρεττάκο.

Αχαΐα

Η Αχαΐα, καθιστάμενη 8εδρική από 9εδρική είναι εκείνη η περιφέρεια που υφίσταται το βαρύτερο πλήγμα από την αύξηση του αριθμού των βουλευτών Επικρατείας (μείωση κατά 11,1% της εκπροσωπήσεώς της στην Βουλή). 

Τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών στην Αχαΐα το 2019 είχαν ως εξής:

• ΣΥΡΙΖΑ 40,27%

• ΝΔ 32,43%

• ΚΙΝΑΛ  8,91%

• ΚΚΕ 5,45%

• Ελλ. Λύση 3,24%

• Μέρα25 3,14%

Το εκλογικό μέτρο στις 9δρικές εκλογικές περιφέρειες είναι 11,1%. Κατά συνέπεια, ο ΣΥΡΙΖΑ εξασφάλισε 3 έδρες από την α’ κατανομή, η δε ΝΔ εξασφάλισε 2 (χάνοντας για λίγο - μόλις 0,9% - το 33,4% που θα της έδινε ήδη από την α’ κατανομή την 3η έδρα). Οι υπόλοιπες 4 έδρες μπήκαν στην “ρουλέτα” των αχρησιμοποίητων υπολοίπων. Τα ποσοστά του Μέρα25 και Ελλ. Λύση (που ως μικρότερα κόμματα διαλέγουν “πρώτα” σ’αυτή τη διαδικασία) ήταν χαμηλά στην Αχαΐα και έτσι οι αχρησιμοποίητες ψήφοι δεν ήταν τόσο πολλές σε σχέση με άλλες περιφέρειες ώστε να βγάλουν έδρα εκεί. Το ΚΚΕ και το ΚΙΝΑΛ έβγαλαν έδρα, το δε υπόλοιπο του 6,94% του ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιστοιχούσε σε τόσο πολλές ψήφους ώστε να του δώσει έδρα. Έτσι “περίσσεψαν” δύο (2) έδρες που τις πήρε η ΝΔ, για την τελική κατανομή ΣΥΡΙΖΑ 3, ΝΔ 4, ΚΙΝΑΛ 1, ΚΚΕ 1 των 9 εδρών της περιφέρειας.

Με τη μείωση των εδρών σε 8, ναι μεν η αύξηση του εκλογικού μέτρου από 11,1% σε 12,5% δεν θα παρήλλασσε τον αριθμό εδρών ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ από την α’ κατανομή (3 και 2 αντίστοιχα), όμως θα περίσσευε μόνο μία (1) έδρα για τη ΝΔ. Έτσι θα είχαμε ΣΥΡΙΖΑ 3, ΝΔ 3, ΚΙΝΑΛ 1, ΚΚΕ 1. Δεν θα εκλεγόταν η 4η σε σταυροδοσία στο ψηφοδέλτιο Αχαΐας της ΝΔ, Χριστίνα Αλεξοπούλου.

Α’ Αθηνών

Με 14 έδρες το εκλογικό μέτρο είναι 7,14% ενώ με την μείωση των εδρών σε 13 θα αυξηθεί σε 7,69%. Η μεταβολή αυτή, εάν ίσχυε ήδη στις εκλογές του 2019, δεν θα είχε κάποια επίπτωση στις έδρες ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ από την α’ κατανομή (θα παρέμεναν 5 και 4 αντιστοίχως). Θα περίσσευε όμως μόνο 1 έδρα αντί για 2 έδρες για την ΝΔ, αφού θα είχαν πάρει από μια έκαστο λόγω αχρησιμοποίητων υπολοίπων τα μικρότερα κόμματα (Μέρα25, ΚΚΕ, ΚΙΝΑΛ, πλην της Ελλ. Λύσης που είχε μόλις 2,58% και 6.125 στην Α’ Αθηνών. Έτσι, η ΝΔ δεν θα έβγαζε 7η έδρα, δεν θα εκλεγόταν δηλ. η Φωτεινή Πιπιλή.

Β’3 Νότιου Τομέα Αθηνών

Με 18 έδρες το εκλογικό μέτρο είναι 5,55% ενώ με την μείωση των εδρών σε 17 θα αυξηθεί σε 5,88%. Καθένα από τα μικρά κόμματα (Μέρα25, Ελλ.Λύση, ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ) θα έβγαζε από 1 έδρα στον Νότιο Τομέα το 2019 ακόμα και με 15 έδρες Επικρατείας και την συνακόλουθη μείωση των εδρών της εκλογικής αυτής περιφέρειας κατά μία. Ομοίως και ο ΣΥΡΙΖΑ με 32,03% είχε πάρει 5 έδρες όλες από την α’ κατανομή οπότε δεν είχε «έδρα για να χάσει». Έτσι, νομοτελειακώς, θα έχανε μία (1) έδρα (την 9η) η Νέα Δημοκρατία, δεν θα εκλεγόταν δηλ. ο Βασίλειος-Πέτρος Σπανάκης.

ΣΥΡΙΖΑ

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει πού θα έχανε την μια (1) έδρα ο ΣΥΡΙΖΑ. Για να ευρεθεί η εν λόγω εκλογική περιφέρεια είναι απαραίτητο να εντοπισθούν οι περιφέρειες εκείνες (4εδρικές και άνω, καθώς οι μόνο-/δι/τριεδρικές έχουν ίδιο σύστημα που τις διέπει) στις οποίες το κόμμα αυτό εξέλεξε βουλευτές από αχρησιμοποίητα υπόλοιπα, όχι δηλ. μόνο βουλευτές από την α’ κατανομή με την επίτευξη του εκλογικού μέτρου. Αυτές οι εκλογικές περιφέρειες είναι οι εξής:

1. Α’ Ανατολικής Αττικής (29,6%) - 10εδρική: 3η έδρα (εκλογικό μέτρο: 23.321 - αχρησιμοποίητο υπόλοιπο:  22.401)

2. Πιερία (23,3%) - 4εδρική: 1η έδρα (αχρησιμοποίητο υπόλοιπο: 17.590)

3. Μαγνησία (32,6%) - 6εδρική: 2η έδρα (εκλογικό μέτρο: 17.773 - αχρησιμοποίητο υπόλοιπο: 16.525 ψήφοι)

Συνεπώς, θα έχανε την (2η έδρα) της Μαγνησίας ο ΣΥΡΙΖΑ, η οποία θα πήγαινε στην ΝΔ, που έτσι θα αποκτούσε εκεί και 5η (!) έδρα (Γεώργιος Καλτσογιάννης)

Εν κατακλείδι, η εφαρμογή του νέου συστήματος των 15 βουλευτών Επικρατείας στις εκλογές του 2019 θα είχε ως αποτέλεσμα:

• ΝΔ: +1 έδρα Επικρατείας, +1 έδρα στην Β’ Πειραιώς, +1 στην Μαγνησία, -1 έδρα στην Β’3 Νότιου Τομέα Αθηνών, -1 στην Α’ Αθηνών, -1 στην Αχαΐα

• ΣΥΡΙΖΑ: +1 έδρα Επικρατείας, -1 έδρα στην Μαγνησία 

• Μέρα25: + 1 έδρα Επικρατείας, -1 έδρα στην Β’ Πειραιώς